सॅन्दोर हालमोसी यांच्या निवडक कवितांचा मराठी अनुवाद

केला आहे, डॉ.संजय बोरुडे यांनी. लौकरच हा अनुवाद साहित्याक्षर प्रकाशनाच्या वतीने  प्रकाशित होत आहे१. संपूर्ण निरर्थक
जवळजवळ सर्वच बोलून झाले आहे ..
भूसुरुंगाच्या भोवती फिरताना 
असं क्वचित घडू शकतं,
तुम्ही घाई करु शकता डोळे बंद करुन..
असे आणखी कोणतेही विचार नाहीत
ज्यांचा स्फोट झाला नसता आणि
तुम्हाला मागे ओढायलाही 
कोणीही माणूस नसता जवळ..

*** 

सॅन्दोर हालमोसी प्रमुख अतिथी म्हणून…

२. मार्गदर्शक सूचना

जर पुन्हा वसंताला जाग आली असेल 

तर कोठारे अजूनही असतील तिथे,

एक दीर्घ आलिंगन कोठारांमध्ये

घट्ट रचलेले शून्यांतराचे ढीग त्यावर..

त्यातील सातत्य..

तू त्यात कमरेपर्यंत बुडालेली..

पण मी हुडकून काढील;

                    तुझ्या डोळ्यांतील अश्रू
                    जेव्हा आ?पण बाहेर पडू..
                    तेव्हा तू हसशील जेव्हा 

                    मी रेषा मोडून टाकील..

                     *** 

 ३. किती मजबूत

तू ते ऐकू शकतेस का?तुला जाणवतेय का? 

  आपले अस्तित्व, दूरदर्शीपणाचे अस्तित्व

 इतके अपरिहार्य,उच्च स्वरातील,ताकदवान

आणि त्याची पकड एकदम जवळ, 

तुलाही न जाणवणारी, तुला वाटतेय की इथे

कुणी नाहीच आहे.. तू स्वतःसोडून

ईश्वराने तुला एकटयालाच सोडलेय 

भित्र्या आणि दुष्ट भावनेने भारलेला

सैतान इथेच आहे , जरी सात्त्विक शक्ती

सर्वत्र जास्त असली तरी ..

प्रत्येक चकाकी प्रकाशापासूनच जन्मते.

पहिली निर्वात पोकळी ,

दोन अणूंच्या मधला अवकाश काही प्रकाशवर्षे दूर… !

प्रचंड वळणाच्या पलीकडे

जिवाणूंच्या राखवृक्षाला 

काळ्याकभिन्न  द्रव्याने 

आणि धूर्ततेने खाल्लेले,

फार वर्षापूर्वी पहिल्या माणसात,

त्याच्याही आधीच्या माणसात,

स्त्रीच्या अधुऱ्या हातातल्या 

अधुऱ्या फळात..

तो शब्द आहे जो तू

उच्चारायची हिंमत करू शकत नाहीस.. !

***

सॅन्दोर हालमोसी मध्यभागी..

४. अनेक फळझाडांप्रमाणे

आपण खूप वेळा फळांची झाडे लावू शकलो असतो

जसे खूप वेळा अयशस्वी झालो तरी  खूप

रोपटी माझ्या कारमध्ये पक्की  बसली असती.

त्या सर्वांशी समरुप मुलांचे चित्र

आणि एक शिल्प.

फळ पिकेपर्यंत शब्द काढून घेणे

त्यानंतर आपण काय म्हणू शकतो?

हलक्या काळजाने पुन्हा

अपमान सहन करू शकला असता,

जो  सौंदर्यापर्यंत पोहोचवील…

*** 

५. तू म्हणजे मी आहेस..

मी नुकताच विचार करत होतो,

तू काय करत असशील आता?

तू कसे सहकार्य करत असशील

पाठदुखीसोबत?

पुराची दुर्गंधी 

आणि उचक्या लागण्याआधी

तू श्वासरहित होताना 

कोणत्या पाठलागाला

सामोरी जात असशील.

प्रत्येक गोष्ट. .प्रत्येक गोष्ट

म्हणजे मला म्हणायचंय की

ना आपण , ना तू , ते सगळे..

तू माझ्या श्वासात  

आत्मा मिसळलास.. तुझ्यात..

कोण म्हणतं, प्रेम विनंती करत नाही

पण ते अस्तित्वात असतं.

तू म्हणजे ते 

ज्याला मी शांतपणे ठोठावले..

*** 

सॅन्दोर हालमोसी डावीकडून तिसरे..

*** 

प्रकाशित झाली ..१६ राज्यस्तरीय पुरस्कारप्राप्त कथासंग्रहाची 

दुसरी आवृत्ती..